و خدایی در این نزدیکی
و حواسم نبود زمانی که
آخرین طپش های قلبش
در من جریان داشت
وآواری عظیم از نبودنها در زندگیم
همه چیز فرو نشست در من
ووجودم ترک خورد
واندیشه ام رنگی دیگر گرفت
ومیان گریه و اشک دست و پا زدیم
وجز صدای خدا هیچ چیز دیگر نبود.
۱۳۸۹ اردیبهشت ۱۲, یکشنبه
روزها میگذره و ما بیشتر در تلاش ...دیروز ایمیلی که وکیلم میخواست رو براش فرستادم. هنوز دارم با فرانسه کلنجار میرم.کم کم داره برام شیرین میشه.معلمم میدونهکه خیلی راضیه حالا تا بعد خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر